Weet je nog, jaren geleden toen je vader, moeder of je oudere broer of zus je leerde fietsen? Je wilde heel graag fietsen want je zag iedereen op een mooie fiets rondrijden. Bovendien had je allang door dat het je minder tijd zou kosten om op tijd bij je vriendjes te komen of waar dan ook waar je op dat moment heen wilde. Maar ja, voor je zo vrij als een vogel rond kon fietsen moest je eerst het kunstje leren. Als je terug denkt aan die tijd dan voel je nog de schaafwonden die je opliep bij het leren fietsen. Je bent de tel kwijt geraakt als het gaat om de keren dat je op een pijnlijke manier op straat lag na de zoveelste valpartij.
Jeetje, wat was je trots toen je na een paar dagen fluitend rond fietste. Wat voelde je je vrij. Je was trots dat je de pijn had doorstaan. Je had de pijn doorstaan omdat de wens om te leren fietsen sterker was dan de pijn die je moest lijden om het te leren. Nu vind je het heel gewoon dat je kunt fietsen. Nu stap je op de fiets zonder erbij na te denken.
Tussen het moment van de kleuter uit de eerste alinea en nu zitten heel wat jaren waarin je vast vaker eerst pijn hebt moeten doorstaan om te komen waar je wilde komen. Dit stopte niet nadat je een volwassen man of vrouw was geworden. Ik hoop het niet want ik wens je nog heel veel pijnmomentjes toe die lijden tot persoonlijke groei. Het moeten dan wel groei pijnen zijn want andere pijnen zijn in mijn optiek redelijk zinloos.
Er zijn ondernemers die denken te kunnen groeien zonder eerst als persoon te groeien. Er zijn ondernemers die denken te kunnen groeien zonder pijn. Er zijn ondernemers die denken de groeipijnen af te kunnen kopen. Pijn kan zich in verschillende vormen manifesteren. De pijn van onzekerheid, de pijn van loslaten, de pijn van een weg inslaan die je niet kent, et cetera. Als ik in training ben voor een marathon dan heb ik best momenten van fysieke of mentale pijntjes. Tijdens de wedstrijd loop je de eerste 10 kilometer fluitend over het parcours. Je loopt nog recht op met een big smile op je gezicht en je bedankt nog netjes alle toeschouwers die jou aanmoedigen. Je bent trots want je hebt het toch maar geflikt om van start te gaan voor die marathon waar je maanden voor hebt getraind. Als we het filmpje versneld afspelen en gaan naar de beelden van de laatste 8 kilometers dan krijgen we een heel ander beeld te zien. Het zweet gutst aan alle kanten uit je lichaam. Je voelt het zweet langs je lichaam lopen op plekken waarvan je niet eens wist dat daar ook zweetklieren zitten. Die big smile is veranderd in een grimas. Je loopt niet meer zo recht als bij de eerste 10 kilometer maar toch ga je door. Je lichaam zou het liefst willen dat je uit de race stapt en ergens een lekker koud drankje gaat nuttigen. Nee, je hoofd is vandaag de baas. Natuurlijk is er nauw contact tussen je hoofd en je lichaam want ook je hoofd heeft er geen baat bij dat je jezelf kapot loopt. Je wil je doel halen maar niet ten koste van alles. Mentaal weet je dat je het aankunt dus je gaat door. Niet voor niets heb je maanden afgezien in de tientallen trainingen om nu te realiseren wat je tijdens je trainingen had gevisualiseerd. Tijdens de training dacht je niet aan een afstand van 42,2 kilometer. Nee, voor jou was het gewoon de marathon. De wens om te de marathon uit te lopen was sterker dan de pijn die je moest lijden om op het moment suprême de finish lijn te passeren.
Tijdens het lopen van de marathon bepaal je wie je bent. Dit geldt ook voor het ondernemen. Tijdens het ondernemen bepaal je wie je bent of ontdek je wie je bent. Het ondernemen kent geen vlak parcours. Alle ondernemers die ik heb mogen interviewen voor mijn boek ‘’ondernemers zijn net mensen’’ hebben dit bevestigd. Sterker nog, tijdens het lopen van de marathon van het ondernemen kan er zo maar een sinkhole ontstaan op dat mooie stukje vlakke weg waar je op dacht te lopen. Draagt zo’n verrassing bij aan jouw mentale weerbaarheid als ondernemer of laat je je oppikken door de bezemwagen van de organisatie en besluit je de volgende dag weer voor de “veilige’’ weg van loondienst te kiezen?
Ondernemen is een werkwoord en geen feestje op de middenstip. Je zult dus continu aan je ondernemersconditie moeten werken. Soms gaat het lekker smooth en soms zit je in een fase van bloed, zweet en tranen. Als je niet bereid bent om groeipijen te doorleven dan zul je niet groeien en in het ergste geval gedoemd zijn om te stoppen. Denk bij die moeilijke tijden maar aan jouw tijd als kleuter toen je van je fiets flikkerde omdat je zo graag wilde leren fietsen. Als de wens om je doelen als mens en als ondernemer te willen halen sterker zijn dan het afzien om te komen waar je wil komen dan ben ik ervan overtuigd dat je gaat bereiken wat je wil bereiken. Mocht het ondanks alles toch niet lukken dan is de weg ernaar toe toch een groot succes geweest want de weg ernaar toe was mogelijk de leerschool of het opstapje naar toekomstig succes.
Het pad naar succes ontstaat door erop te lopen en niet door ernaar te kijken
Als marathon loper en ondernemer herken ik me zeker in jouw verhaal. In het ondernemen moet je ook bereid zijn om tot het uiterste te gaan. Ook al heb je het parcours van marathon voor de wedstrijd grondig verkent dan nog weet je niet hoe je het gaat ervaren voor dat je begint met lopen. Ik zeg altijd voelen is weten.